Na przełomie XIX i XX wieku częste zmiany stroju w ciągu
dnia były stałym elementem życia elit. Obowiązywały suknie wieczorowe, dzienne,
wizytowe oraz popołudniowe. Należało być ubranym odpowiednio do sytuacji i pory
dnia. Włosy czesano co wieczór i spinano każdego ranka, trzeba było dokładnie
sznurować gorset. Żadna kobieta nie dałaby sobie rady bez pomocy pokojówki.
Zatrudnianie pokojówki było czymś na porządku dziennym, lecz I
wojna światowa wszystko zmieniła. W Wielkiej Brytanii wiele kobiet pracujących
w domach zamożnych rodzin musiało porzucić swoją pracę, by zająć miejsce
walczących na froncie mężów, na przykład w fabrykach. Po wojnie klasy średnie
próbowały wrócić do starego układu i zatrudnić służbę, lecz nie było to łatwe.
Byli pracownicy nie chcieli porzucać swoich nowych zajęć, często w transporcie
czy biurach. Cieszyła ich niezależność i wyższe zarobki.
W latach 20-tych swobodne sportowe stroje, dotychczas
kojarzone z klasą pracującą, zaczęli nosić wszyscy. Wiązało się z tym mniej
prania i prasowania, ubieranie się nie zajmowało już tyle czasu. Stosowano
praktyczne uczesania, takie jak proste koki, krótkie fryzury były modne i łatwe
do ułożenia.
Przedstawicielki klas średnich porzucały niewygodnie i
czasochłonne stroje. Zaproponowano fartuchy i stroje do kuchni, dzięki którym
można było gotować i nadal wyglądać atrakcyjnie.
Coco Chanel stworzyła nowoczesną, smukłą i chłopięcą
sylwetkę.
 |
| Projekty Coco Chanel |
Po zakończeniu II wojny światowej
pojawienie się lodówek, odkurzaczy oraz innych urządzeń gospodarstwa domowego
uniezależniło codzienne życie od obecności służby. Co więcej, nie wszystkich ówczesnych
bogaczy stać było na pomoc domową. Skończyła się pewna epoka i związany z nią
styl życia.
 |
| Młoda kobieta, lata 20-te. Ilustarcja Russella Pattersona |
Źródło: 100 idei,które zmieniły modę; Harriet Worsley
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.